Leven in het nu?

Iets met in het nu leven …

Maar ook soms terug verlangen naar een vorig leven.

Zo nu en dan verlang ik terug naar mijn vorige leven. Mijn leven dat ik leidde tot de zomer van 2009. Een leven vol werk, sport en hobby’s welke ik nu niet meer kan uitoefenen.  

Een leven waarin ik en mijn lief meer dan fulltime werkten in plaats van mijn lief meer dan fulltime werkend en ik rond de twee uur per week.

Een leven waarin ik samen met mijn lief 3 keer in de week sportte. Nu doet hij dat alleen.

Een leven waarin ik samen met mijn lief op wintersport ging in plaats van hij op wintersport en ik naar Zwitserland.

Een leven waarin ik samen met mijn lief op een mooie dag ging motorrijden om op een terras in de zon te lunchen in plaats van een motor in de verkoop te hebben staan.

Een leven waarin ik samen met mijn lief iedere dag genoot van ons sociale leven  waar we heerlijk in rondfladderden in plaats van dit echt in te moeten plannen.

Een leven waarin ik samen met mijn lief drie keer per jaar vol gingen duiken in plaats van nu, als we gaan, maximaal 1 duikje om de dag te kunnen doen.

Een leven waarin ik samen met mijn lief de stad in ging om te shoppen en een terrasje te pakken terwijl dat shoppen nu online gedaan wordt en het terras ….

Een leven ….

Soms vliegt het mij naar de keel. Het feit dat ik van mijn vorige leven afscheid heb moeten nemen. Simpelweg omdat er een ziekte in mijn lijf is gekropen en zich daar genesteld heeft.

En het gemene is dat niet alleen ik van veel dingen afscheid heb moeten nemen, maar dat dat ook voor mijn lief geldt. Zo nu en dan zie ik dit verdriet in zijn ogen. Bijvoorbeeld als hij alleen naar de skilift vertrekt en zijn meisje noodgedwongen achterblijft.

Gelukkig besef ik mij ook dat ik in mijn nieuwe leven veel heb om heel erg blij van te worden.

Ik stop en geniet van de dingen om mij heen in plaats van zaken als ‘gewoon’ te ervaren.

Contacten met mijn dierbaren zijn vele malen zinvoller. Omdat ik ze in moet plannen en omdat ze zo veel minder vaak voorkomen dat ik er extra van geniet.

Maar toch … Toch zou ik graag terug willen naar mijn vorige leven. Alleen dan wel met de lessen die ik in dit leven geleerd heb. Dat rugzakje neem ik graag mee.

Op zoek naar de juiste afslag ....

Iets met Stratego,

En iets met dik verliezen …

18 februari 2014

Kreeg vanmorgen mijn bloeduitslagen uit Duitsland binnen en ergens wist ik het al.

Voel me slechter en slechter …

Heb meer en meer pijn …

Lijf kan minder en minder hebben …

Maar toch: Je kop in het zand steken kan zo vreselijk lekker zijn!

Het kan toch niet zo zijn dat ik ruim 8 maanden Stratego heb liggen spelen en alle AB en Plaquenil voor niets mijn lijf ingepompt heb? Dat kan en mag niet zo zijn, maar het is dus wel zo! Mijn bloedwaardes zijn DRAMATISCH!

Bijna alle uitslagen zijn qua aantoonbaarheid of activiteit in mijn bloed meer dan verdubbeld!

Het gaat het 4 A4tjes door … Co infecties waar ik in 2012 negatief op getest ben, zijn nu positief.

En nu?

Nu weet ik het even niet meer … Dus mag ik even met mijn handen in het haar zitten.

Morgen gaan we weer door met mijn zoektocht naar verbetering. Laten we het daar maar op houden. Genezing heb ik op mijn bolle buik geschreven. Daar geloof ik al een tijd niet meer in.

Nog meer verslechtering MAG gewoon niet!

Aan de andere kant: Als het is zoals het is, dan is het zo en gaan we daarmee door en dealen met waarmee ik dan te dealen krijg.

Maar toch: Kudt Stratego!

Ik pak het Mens-erger-je-niet-bord er maar bij. Wie doet er mee?

20 februari 2014

MAAR

Ook iets met grenzen verleggen

En dus op avontuur gaan

Dit blogje verdient meteen een update!

Heb even met mijn handen in mijn haar gezeten.

Even flink gebaald, maar … Neem het heft in eigen handen en heb dus ook meteen actie gevoerd!

En dus:

* Dus ga ik samen met mijn lief en met mijn bloeduitslagen uit Duitsland naar het Borrelia Centrum Ausburg in Duitsland (796 km. heen en 796 km. terug)

* Ga ik naar DE natuurarts die in Nederland als soort van Lyme-expert te boek staat.

* Ga ik terug naar mijn specialist die mij vorig jaar behandeld heeft om … Eigenlijk om hem te laten weten dat ik naar Duitsland ga. Hij heeft al aangegeven dat hij niet meer voor mij kan doen, maar ik wil graag een arts in Nederland hebben die mij in de gaten wil houden. Een soort van partner in crime zeg maar en hoop dat hij die partner wil zijn.

Naar aanleiding van deze drie gesprekken ga ik beoordelen welke afslag ik ga nemen.

Kortom: We gaan op avontuur!

The game isn’t over!