Iets met hoop
Maar ook iets met deed even leven
In mijn vorige blog was ik een enthousiast, hoopvol Miekje. Deze hoop is hard de grond ingeboord. Ik blijf enthousiast hoor, maar even niet meer zo hoopvol.
Dat verhaal over dat abnormaal weinig zuurstof in je bloed hebben klonk 'leuk'. Vooral omdat ik de hoop had dat 'ze' dat wel even zouden kunnen fixen, maar de vervolgonderzoeken die nodig zijn .... die kunnen alleen plaatsvinden in the U S of A is mij verteld door mijn longarts.
Tuurlijk!
Voor de behandeling van Lyme moet je naar het buitenland.
Voor ME is geen behandeling of je moet mee kunnen doen aan een studie in Noorwegen.
En voor dit probleem waarvan ik nog steeds het gevoel heb dat hier een belangrijke sleutel van mijn ziek zijn ligt, moet ik naar Amerika.
Misschien wordt het tijd om mij neer te leggen bij het feit dat ik 'gewoon' ziek ben zoals ik ben en dat verbetering vinden binnen onze landgrenzen er voor nu niet in gaat zitten.
Maar pffffffffffft. Wat is dat moeilijk.
En eigenlijk NIET acceptabel.
Ik heb de afgelopen jaren meerdere spellen gespeeld. Stratego, Levensweg en nu ben ik wel even uitgespeeld. Voor de komende 2 maanden dan. Want ..... begin volgend jaar ga ik Cluedo spelen en op zoek naar de naald in de hooiberg. Namelijk DE arts die wel verstand heeft van zuurstof en bloed. In Nederland!
