CardioWattes?

Vandaag fijn een stukje wezen fietsen in 020. Niet om de stad te zien, maar om mijn maximale hartslag te bepalen. De hartslag waarbij ik ga verzuren .... Dus na een ECG en een echo vol goede moed de fiets op gestapt. Ik ging ze wel even een poepie laten ruiken daar in 020. Woon nu op het platteland dus mijn conditie moet Super (ja met een hoofdletter S) zijn .....


Eerst 3 minuten niets .... niet trappen dus .... Daarna begon het getrap. En getrap. En getrap. Tot ik niet meer kon. Helemaal trots zat ik te wezen. Was een eind gekomen vond ik zelf. 


De uitslag werd meteen besproken ....
Hartslag in rust was vandaag voor mijn doen keurig. 94 slagen per minuut. 
Verzuring start bij 114 slagen per minuut. Daar moet ik dus vanaf nu onder blijven. Dat is beter voor mij. 114! Dikke doei zeg ik nog. Vaak is mijn hartslag in rust al boven de 100. Als ik een trap oploop tik ik gemakkelijk de 160 aan. Dus 114??? 


Mijn Anaërobe drempel is 9 ...... In december was deze 11 en de dag daarna 10. Toen werd al aangegeven dat deze abnormaal laag is. Net als mijn peak VO2 (VO2 max) ..... Hmmmm. Geen verhaal waar je echt blij van wordt dus. 


Wikipedia:

De Anaerobe drempel is het punt waarop het lichaam bij een inspanning, bijvoorbeeld fietsen, van aerobe glycolyse (verbranding van suikers) overgaat naar anaerobeglycolyse, waarbij deze suikers niet worden verbrand, maar zonder tussenkomst van zuurstof worden gesplitst in melkzuur.

Het effect treedt op wanneer de belasting zo zwaar is dat het lichaam niet meer in staat is de hoeveelheid gevraagde energie te leveren middels verbranding van vet of suikers en overschakelt naar melkzuurvorming, waarmee sneller energie kan worden geleverd. Eenmaal voorbij de anaerobe drempel hoopt het melkzuur zich op, wat het bekende brandende, 'verzuurde' gevoel geeft.

Met name voor duursporters is de anaerobe drempel interessant, omdat zich, zolang men onder deze drempel blijft, geen melkzuur ophoopt en men de activiteit zo gedurende lange tijd vol kan houden.

Bij een lage belasting is het melkzuur ook weer te gebruiken als brandstof voor aerobe energievoorziening, daarom is lichte belasting de beste manier om, na een zware inspanning, zo snel mogelijk weer van het melkzuur af te komen.

En om mijn VO2 Max van 9 in het juiste perspectief te zetten .... Hier een overzicht VO2 max en kunnen werken:VO2 max
20     belastbaarheid in werk  Gemiddeld
16-20  belastbaarheid in werk  Matig
10-16  belastbaarheid in werk  Indien lichte arbeid wel mogelijk is, dan is er een indicatie voor een forse beperking qua arbeidspatroon
< 10   belastbaarheid in werk  GEEN


En verder? Mag ik starten met de Carnitene .... weer 6 pillen er bij op een dag ;) Kan steeds minder eten gaan kopen ;) 

Dat was het weer lieve mensjes ..... Ik lach nog steeds ;D 

Gouden Randjes ..... Vaak ook door ME

Sinds ik ME heb, besef ik me maar al te goed hoe bijzonder leuk het leven kan zijn. 
Ik heb het gevoel dat ik extra van dingen geniet sinds is ME heb. 
Mijn lief, mijn werk, een avondje uit, een huwelijk, uit eten, een feestje, mensen die gezellig langskomen of komen eten, als ik plantjes koop en deze door mijn lief laat planten, als ik om ons HuisjeInHetBos loop te scharrelen, een lief kaartje krijg of verstuur, enz. Die momenten noem ik een middag of avond met een gouden randje. 

Dit 'gouden randje gevoel' kan ook opkomen op momenten dat ik alleen thuis ben en mij besef dat mijn leven mij zo vreselijk dierbaar is. En vandaag is zo'n dag! Vandaag besef ik mij dat ik veel heb om heel erg blij van te zijn! Ik heb vreselijk veel lieve mensen om mij heen. 


En dan nog iets .... ME heeft mij nieuwe vriendjes en vriendinnetjes opgeleverd die mij allen heel erg dierbaar zijn! 


Ik ga niet zeggen dat ik blij ben dat ik ME heb, want 180 graden de verkeerde kant op draaien is en blijft niet ok, maar .... ME heeft mij ook dingen gebracht. Daar moet ik eerlijk in zijn en die dingen koester ik! 


Een dikke vette knuffel! 

Zin die indruk maakt .... op mij dan

Het onweert buiten en ik zit heerlijk een blaadje te lezen en opeens zie ik een zin staan die mij raakt. 
Zieke mensen worden minder uitgenodigd. 
Deze zin raakt mij omdat het mij zo nu en dan ook gebeurt. 


Mensen gaan soms voor je denken en nodigen je niet uit. Omdat ze denken: Ze zal het wel te druk vinden. Of niet kunnen. Of niet willen. Of ...... 
Mensen doen dit niet om gemeen te zijn, dat realiseer ik mij maar al te goed. En toch doet het een beetje pijn. Omdat het een gevoel geeft alsof je toch niet welkom bent. Dat is vast niet zo bedoeld, maar zo voelt het stiekem toch. 


Dus ..... Als je wat leuks gaat doen of organiseert en je zou mij er bij willen hebben, nodig mij dan uit. Blijf me meevragen als je de stad in gaat of iets anders leuks gaat doen. 


Alleen, wordt niet boos of voel je niet afgewezen als ik nee zeg. Bijvoorbeeld omdat het te druk is, ik het niet kan, of omdat ik de dag daarvoor al iets gepland heb. Ik zou graag aan alle leuke dingen in het leven mee willen doen, maar dat kan ik nou eenmaal niet. En wie weet verras ik je en ben ik er wel ;) 


Er stond trouwens ook een zeer goed tip bij het artikel die ik jullie niet wil onthouden omdat deze in mijn geval zo waar is .....
Ga niet zomaar op de bonnefooi langs, maar vraag -via sms, e-mail, en in mijn geval zelfs twitter en whatsapp- of een bezoekje gewaardeerd wordt.
Het haalt een hoop van de spontaniteit van het langsgaan af, maar een spontaan bezoekje van een half uurtje, kan voor mij betekenen dat ik de rest van de dag tot niets meer in staat ben. Het kost een gezond mens geen energie, maar mij wel .... Jammer genoeg! 


Mijn agenda lijkt altijd helemaal vol te staan. En dat staat hij ook. Met leuke afspraken en dagen waarop ik moet herstellen van werk, artsen en zo veel mogelijke leuke dingen die ik in mijn leven kan proppen :D


Moest het even kwijt ;)

NPO heeft me GESLOOPT

Om aan te tonen dat concentreren mij echt vreselijk veel energie kost en ik daarna uitgeteld ben door de PEM, kwam ik in aanmerking voor een NPO (Neuro Psychologisch Onderzoek). Ik hoop dat ze aan kunnen tonen dat mijn concentratie echt slecht is en dat ik het niet lang volhoud om me te concentreren ..... Niet voor mezelf, want ik weet hoe erg ik beperkt ben op dat gebied, maar voor de verzekeraar.


Dus ging ik 19 april naar 020 om mij te laten onderzoeken. Na een gesprek van 2 uur, werd mij verteld dat ik in aanmerking kom voor een NPO. En dat terwijl ik dacht dat dit de NPO was. Niet dus ;) 

22 Mei mocht ik weer naar 020 en deze keer mocht mijn lief mee. Apart van elkaar werden we doorgezaagd en mocht ik testjes doen. 29 Mei mocht ik weer 2 uur testen doen en lastige vragen beantwoorden. En toen vroeg zij of ik 30 mei ook terug wilde komen. 
Willen niet, maar om een goede test te doen wel nodig. Immers, de straf van mijn inspanning (PEM) komt de dag nadat ik de inspanning geleverd heb. Dus 30 mei ging ik wederom naar 020 om meer testen te doen en vragenlijsten in te vullen. 


En sinds die woensdag heb ik PEM en niet zo een beetje ook ;( Zondag was het zelfs zo erg dat ik spontaan door mijn knie zakte toen ik stilstond en deze helemaal gloeide. Verder overal pijn en uitgeput. Om heel eerlijk te zijn, ben ik tot op de dag van vandaag uitgeput. En het irritante is dat je slecht slaapt als je uitgeput bent. Klinkt raar, maar is jammer genoeg zo waar .... Bah! 


Vandaag probeer ik het beetje energie dat ik heb niet te verbruiken om morgen te kunnen genieten van het huwelijk van J&J, want die dag ga ik mij niet af laten nemen. PEM of geen PEM .... we gaan feesten en het leven vieren!


Het is een beetje een zeurblog geworden, maar dat moet ook mogen vind ik. En de uitslag van mijn NPO? Die krijg ik de 14e. Ik ben benieuwd! Heel erg benieuwd! 


Wordt vast en zeker weer vervolgd ;)