Maar geef wel een teken ….
Een teken van leven …..
Je hoeft niets te zeggen …..
Waarom ik dit liedje in mijn hoofd
heb; Geen idee. Past het bij het blogje wat ik wil schrijven? Dat is aan jullie
om te beoordelen.
Dit blogje is een blogje dat nou eens
niet over mezelf gaat (nou ja, eigenlijk wel een beetje).
Dit blogje is een blogje dat ik
schrijf omdat ik vorige maand geraakt werd door wat iemand op haar wall
plaatste.
Wat ik met dit blogje wil bereiken is
een stukje bewustwording. Count your blessings! Ik count de mijne iedere dag en
het zijn er zo vreselijk veel dat ik aan een dag niet genoeg heb.
Dit blogje gaat over mensen die
eenzaam zijn. En dan even in het bijzonder over zieke mensen die geen tot bijna
geen contacten meer hebben.
Anderen hebben niet zo veel geluk als
ik.
Anderen hebben niet zo veel liefde om
zich heen als ik.
Er zijn mensen waar vele dagen
voorbij gaan zonder dat ze iemand zien. En dat breekt mijn hart. Ik merk dat ik
nog steeds onder de indruk ben van deze status. Een status van een maand
geleden!
Ik weet dat er vreselijk veel meer
mensen zijn die eenzaam zijn. Al dan niet door henzelf veroorzaakt, maar feit
is dat het bestaat. En veel vaker voorkomt dan ik dacht.
En dan zit ik te piepen omdat ik het
mij kwetste dat mensen mij soms niet meer uitnodigden omdat zij vonden dat dat
te druk of te veel voor mij zou zijn. Dat deed pijn, want niemand mag en kan
beoordelen waar ik mijn kostbare lepels aan uit wil geven. Terwijl het aan de
andere kant lief bedoeld is.
Eigenlijk wil ik al mijn vriendjes en
vriendinnetje en mijn kleine familie omarmen en jullie allemaal bedanken voor
het feit dat jullie er voor mij zijn! Weet dat ik vreselijk dankbaar ben voor
jullie liefde en aandacht.
En, als je me uitnodigt en ik kom
niet of bel op het laatste moment af, wees dan niet boos. Teleurgesteld zijn we
dan allebei. Ik kan dan simpelweg niet komen omdat de lepels mij op dat moment ontbreken
en daar baal ik zelf dan ook flink van! Ik spreek immers met je af omdat ik dat
gezellig en leuk vind!
Ik ben gewoon heel erg blij met
mijn lief, vriendjes, vriendinnetjes en familie!
Hier een gedicht van een (ik wens voor haar snel niet meer eenzaam of minder eenzaam) medeschuitjegenootje van mij. Een KANJER is ze!
verstoten
eenzaamheid
kluizenaar
tegen wil en dank
ongewenste wijsheid
bezinning bespot
schijnwerkelijkheid
wijst hem af
fataal verdriet
vergeten sterven
waarna zijn ziel berust
© aleidvadoever
