En dan ga je vol goede moed naar de HA en blijkt dat hij geen idee heeft wat hij met deze uitslagen (en dus met mij) aan moet. Hij heeft het dan over accepteren en dat lijkt mij onmogelijk als je bloed vol zit met aantoonbare infecties en als jouw leven 180 graden omgedraaid is. En dat vertelde ik hem. Het is makkelijk om te roepen dat je dingen moet accepteren als je niet ziek bent. Wel kunt werken en gewoon lekker je leven kan leiden zonder uitgeput te zijn en pijn te hebben.
En daar gaf hij mij helemaal gelijk in.
Ook op mijn vraag mijn afwijkende bloeduitslagen in Nederland te verklaren in plaats van telkens te herhalen had hij geen antwoord. En dat frustreert hem ook. Al schiet ik daar weinig mee op.
Dus nu ....
heb ik een afspraak gemaakt bij een kliniek in Amsterdam waar ze je 20 weken lang, 2 weken aan het infuus leggen > Als ik daarvoor kies.
ben ik een afspraak aan het maken in Duitsland bij beide laboratoria om te horen hoe zij behandelen en waarom zij dit zo doen.
En ondertussen betaal je vrolijk alles zelf. Simpelweg omdat de medici in Nederland niet weten wat ze met dit soort onderzoeken en uitslagen moeten. En daar baal ik van, want ik heb ze in mijn lijf. En wil er van af. Of ... In ieder geval een poging doen om er van af te komen. Maar dan wel een poging die goed voelt. Want een lijf vol ontstekingen is k*t!
En dus pak ik een pikhouweel en breek steentje voor steentje de muur af. Met een drilboor zou het sneller gaan, maar die heb ik niet voorhanden.
Wel samen met mijn HA hoor, want hij wil graag leren van mijn weg op zoek naar verbetering en mij daar wel in steunen. En dat is fijn.
