Iets met Leven in Luxe

Iets met Leven in Luxe

Natuurlijk geniet ook ik van de kleine dingen. Van een lief kaartje in mijn brievenbus, een lief berichtje op Twitter of op  de wall van mijn Facebook. Van een vogeltje dat in de tuin aan het rondhupsen is. Zonnestralen die mij door het raam heen verwarmen. De eerste echte lentedag zoals vandaag. Mijn lief die ondanks alles naast mij blijft slapen en bij mij wil zijn. Al is dat laatste natuurlijk geen klein ding.

Maar ….. Ik geniet ook van grote, geldverslindende dingen. Zoals reizen. Het kunnen rijden in een mooie auto. Online de nieuwste gadgets kunnen bestellen. Niet naar prijzen hoeven te kijken als ik boodschappen doe. Uit eten kunnen als wij daar zin in hebben. Allemaal dingen die veel geld kosten.

Sinds ik ME heb, zijn sommige dingen veel geldverslindender geworden. Vooral onze reizen. Deze laat ik op maat maken en vul ik zelf helemaal in. Luxe vliegen zodat ik kan liggen. Luxe overnachten zodat ik optimaal kan bijtanken in een mooie omgeving. Extra rustdagen die ingepland worden. Overal gebruik makend van mijn motto: ‘Laat je rijden of varen’, …….

Sinds ik ME heb, kom ik ook in contact met medeschuitjegenootjes. Lieve, gezellige en positieve mensen met wie ik mijn ervaringen, leuke dingen en angsten kan delen. Simpelweg omdat zij echt aan een half woord genoeg hebben.

Sinds ik ME heb en schuitjegenootjes-contacten heb, word ik heel erg boos op Nederland. De meeste medeschuitjegenootjes van mij lijden onder bezuiniging op bezuiniging die maar doorgevoerd blijven worden en hun leven dat al zo beperkt is, meer een meer beperkt. En daar kan ik niet zo goed tegen. Het geld vliegt er aan alle kanten uit. Sportdagen voor alle basisscholen, voor ieder huishouden een boek en alle festiviteiten op 30 april, verzekeraars en banken die rijker en rijker worden terwijl er mensen zijn die echt hulp nodig hebben en dit simpelweg niet kunnen betalen. Die eten halen bij de voedselbank en geen centjes hebben om eens iets leuks te doen of iets luxer te eten. Maar goed. Ik dwaal af, maar wil even mijn woede laten blijken.

Als ik verstandig ben, dan geef ik mijn geld niet uit en bewaar het voor moeilijkere tijden. Met alle bezuinigingen op, in mijn ogen vaak de verkeerde dingen die aangekondigd zijn en uitgevoerd worden zou ik beter ‘verstandig’ kunnen zijn.

Maar …. Wie zegt mij dat ik over 5, 10 of 15 jaar nog in staat ben deze reizen te maken? Auto kan rijden? Lekker kunnen koken voor dierbare vriendjes en vriendinnetjes?

Wie zegt mij hoe de maatschappij er over 5, 10 of 15 jaar uit zal zien?

Wie zegt mij hoe mijn leven er over 5, 10 of 15 jaar uit zal zien?

En dus, dus ros ik nu het geld er doorheen en geniet van fantastische reizen die mijn lief en ik samen kunnen maken. En ik geniet van de fotoboeken die deze reizen mij opleveren. En ik rijd rond in een te dikke auto. En ik geniet daar met volle teugen van! En ik koop veel te veel te duur eten. Omdat het kan!

Onverstandig? Vast!

Niet slim? Zeker!