RevaliDinges week 2

RevaliDinges week 2

Ik ben net thuis van dag 2 en meteen de laatste dag van week 2.

De afgelopen 2 dagen is er een wereld voor mij opengegaan. 

Waarom zal je je afvragen? Omdat ik nu begonnen ben met vooral de individuele sessies. 

En omdat ik eindelijk weet waarom ik voor dit traject gekozen heb. 

Niet om conditie op te bouwen, dat is onmogelijk met ME zeggen ze, maar toch wil ik in beweging komen. Maar omdat gisteren mij te binnen schoot waar ik echt bang voor ben en dus de confrontatie mee aan wil gaan. Of niet. 

Ik ben dus bang om echt te voelen. Lichamelijk te voelen. Te voelen wat mijn lijf mij wil vertellen. Pijn te voelen. Echt te voelen. 

Waarom? Omdat ik dan bang ben dat ik tot de conclusie kom dat ik zieker ben dan ik wil en dus doe voorkomen en ik dan minder kan dan nu. 

Omdat ik naar mijn lijf moet / ga luisteren. Omdat ik dan niet meer mijn ‘ziek zijn’ in de hoek kan gooien en het daar te laten ligeen. 

Die angst heb ik gisteren hardop uitgesproken en natuurlijk wordt daar dan vol mee aan de slag gegaan. 

Waar week 1 en dag 1 van week 2 ik vooral in groepen naar veel bladiebladiebla zat te luisteren, wordt nu met MIJ gesproken. En word ik dus meteen vol door de mangel gehaald. En dat is eng. Want ….. Als ik mijzelf toesta om naar mijn lichaam te gaan luisteren ….. Kan ik dan nog terug als mij dat niet bevalt?

Mijn hulpvraag is nu dus duidelijk!

Het niet luisteren heeft mij namelijk ook hele mooie dingen gebracht die ik NIET had willen missen. Hoe erg de PEM achteraf ook was. En ….. Het niet luisteren maakt dat ik functioneer zoals ik nu functioneer. 

Al zijn er moment dat ik echt NIET trots ben op mezelf. En vooral boos op mijn lijf. Dat ik niet luister wil niet zeggen dan mijn lijf de regie over mag nemen. 

Zoals afgelopen maandag. Wij aten gezellig bij de buren. Niets aan de hand. Hapje, drankje, gezellig. Tot mijn lijf ging protesteren. Dus ik ging thuis zegeltjes halen (lees: even zonder anderen zijn). Het klamme zweet stond op mijn hoofd. Mijn lichaam gooide zich leeg. Ik terug met de zegeltjes :) En 15 minuten later …. BAM. Ik moest NU weg, want het ging helemaal mis. Dus hop naar huis en daar gooide mijn lichaam zich ook vanuit de andere kant leeg. BAM. 

Volgende week mag ik 3 dagen. De 4e dag is in overleg al geschrapt. Ik ben benieuwd wat dit traject mij gaat brengen. En dus ook bang. Maar goed Ik ben het aangegaan .....