Iets met TE truttig voor woorden ….
Maar ook iets met trainen.
Maanden lag ik reserve op de bank en gleed het leven aan mij
voorbij. Als ik iets leuks had, lieve mensen die langskwamen, was zitten als
een marathon lopen. Na een uur kwam de pijn zo heftig opzetten dat ik moeite
had met gezellig blijven en wilde ik het liefst weer gaan liggen. Gaan liggen
en het leven van anderen aan mij voorbij zien trekken.
Tot ik opeens een ingeving kreeg. Als ik de hele dag op de
bank lig, wordt zitten sporten.
Een inspanningsintolerantie ok, maar ook niet meer kunnen
zitten? Niet acceptabel.
En dus bedacht ik mij dat ik moest gaan sporten. Dat ik
zitten moest gaan proberen te trainen. Maar hoe doe je dat? Ik ga ook niet zo
maar aan een tafel zitten.
En toen ….. Toen kwam Diamond Painten voorbij. Zittend dom
steentje plakken. Actief zitten dus. Sporten voor mij!
Ome Ali werd plat besteld en heel China hier afgeleverd en
Miek begon met sporten. Plakken, plakken, plakken tot ik een ons weeg (in my
dreams).
Nu zit ik uren aan een tafel. Natuurlijk afgewisseld met
liggen op de bank, maar warempel. Ik kan langer en langer blijven zitten.
Natuurlijk loop ook ik sportblessures op. Ik smeer mijn
schouder vooraf in met Voltaren. Mijn DiamondPaintDuim doet zeer, maar net als
vroeger houdt een blessure mij niet op de bank. En dus plak ik door … En door
…. En door en heb ik aan het einde van de dag een schouder en nek die in de fik
staan. Een duim waarvan het voelt alsof het bot zacht geworden is, maar ik doe
het!
Ik zit nu aan de tafel terwijl het leven aan mijn voorbij
trekt.
En dat bevalt mij een stuk beter!
’s Avonds kan ik, als ik niet te lang heb zitten plakken,
langer zitten zonder naar te worden en pijn te hebben.
Ik sport nog even verder dus!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten