woensdag 28 februari 2018

InspanningsWattes

Iets over bewegen is gezond
Maar ook iets met een bruine boterham is dat ook

Ik lees de laatste tijd veel vreselijke verhalen over medeschuitjegenotjes die letterlijk in de kou gezet worden. Ik snap dat het lastig te bevatten is wat een inspanningsintolerantie is en; Nog lastiger ..... Dat ME patiĆ«nten (onder andere) dit hebben.

Vaak genoeg loop ook ik tegen artsen / fysiotherapeuten / beoordelaars aan die roepen: "Bewegen is gezond. Je moet er even doorheen."

Ik pareer die opmerkingen altijd als volgt:
Stel dat ik een glutenintolerantie heb; Bestaat de behandeling dan ook uit het feit dat ik vandaag 1 bruine boterham moet eten, morgen 2, enz. Dat ik er "even" doorheen moet?

"Natuurlijk niet" is dan altijd te reactie. Waarop ik mij hardop afvraag waarom, als er iemand komt eten met een glutenintolerantie ik zonder na te denken glutenvrij kook en dat er tegen mij, met een aantoonbare inspanningsintolerantie wordt gezegd dat bewegen gezond voor mij is en ik er "even" doorheen moet. 

10 van de 10 keer staat de goede man (het zijn bij mij alleen nog maar mannen geweest) met een mond vol tanden. Stamelt nog dat bewegen voor iedereen gezond is en druipt dan af. 1-0 voor Miek al had ik deze wedstrijd liever niet gewonnen. 

Het is ook bijna niet uit te leggen. Laat staan er mee leven. Want ook ik leid liever een leven zonder beperkingen. Een leven dat bestaat uit werk, sporten, leuke dingen doen, enz. Zonder de PEM die mij na iedere activiteit om de oren mept. 

En dus lieve mensen. Als jullie mij zien 'stralen', leuke dingen doen, een beetje werken, gesprekken voeren. Realiseer je dat ik daar eigenlijk intolerant voor ben. Dat het hebben van een inspanningsintolerantie voor mij betekent dat ik na de inspanning er letterlijk ziek van word. Ziek ziek noem ik dat. Gelukkig kan ik wel een bruine boterham eten. Dat dan weer wel. 


Geen opmerkingen:

Een reactie posten