Scootmobiel

Iets met je wereld vergroten

Maar ook iets met …. Je wereld vergroten

Gisteren heb ik samen met mijn lief DE stap genomen en hebben wij een scootmobiel gekocht. Een scootmobiel die net afgeleverd is en nu in mijn gang een scootmobiel staat te zijn.

Hoe ik mij hieronder voel?

Gisteren was ik er toch wel even verdrietig van.

Op facebook werd er massaal gereageerd op: SHIT .... Scootmobiel gekocht .... — verdrietig.

Zo vreselijk lief! Zo veel harten die onder mijn riem gestoken werden. Ik voel mij echt gesterkt door al deze lieve reacties, want zo een status posten kost wel wat wissen …. Opnieuw typen …. Wissen …. Opnieuw typen …. Annuleren …. Opnieuw typen en dan uiteindelijk …. Plaatsen.

Facebook is voor mij een gemakkelijke manier om JUIST dit soort dingen te posten. De reacties komen niet een op een binnen en men weet hoe het met mij gaat en wat er in mijn leventje gebeurt.

Gisteren hebben mijn lief en ik besloten er het beste van te maken en om van mijn scootmobiel de hipste van Nederland te maken. Ik heb gelukkig 3 sets gekleurde onderdelen gekregen (1 setje extra), dus ik heb een grijze set voor serieuze ritjes, lief gaat een roze set maken voor de echt MiekRitjes en dan wil ik ook nog een oranje set voor de E- en WK’s. De houder voor de iPhone is al besteld, net als gekke stickers. Morgen op pad voor meer PimpSpulletjes en dan maar gaan rijden.

Ooooohhhhhh wat klinkt dat KUT. Gaan rijden! Ben de drempel nu voor een deel over, want heb hem, maar nu nog de lastige klim naar de top.

Wish me luck.

Waar ik mij aan vasthoud?

Aan het feit dat ik het park in zal kunnen en soort van kan wandelen met Sammie, stedentripjes kan gaan maken en dan ook daadwerkelijk de stad in kan, op vakantie rond kan scheuren door steden die ik wil ontdekken, dat ik weer naar concerten kan gaan en zonder pijn de zaal of het stadion kan bereiken, enz. enz.

Kortom: Als ik de top van de drempel bereikt heb, zal mijn wereld weer groter worden. Zal ik weer met mijn lief op pad kunnen.  

En dan het antwoord de vraag die ik zo lang ik tegen dit ding aan zit te hikken veel krijg: Waarom geen rolstoel? Simpelweg omdat ik niet geduwd wil worden en naast mijn lief wil kunnen ‘lopen’. Ik probeer zo lang mogelijk mijn lief niet in de verzorgersrol te duwen. Tot op heden lukt dat goed en ik hoop dat het NOOIT nodig zal zijn. Maar …. Iedereen op zijn of haar eigen manier!