Iets met een volop draaiende medische molen,
Maar ook iets met hoop houden
Ik zit weer vol in de medische molen en zal proberen het
in een paar zinnen uit te leggen.
15 juli ben ik begonnen met de behandeling uit Augsburg.
Een behandeling die bestaat uit een heleboel natuurlijke middelen en
antibiotica.
Half oktober heb ik mijn bloed laten prikken om te kijken
of mijn lever deze behandeling nog aankon.
NEE was het antwoord van mijn lever en de huisarts gaf aan
zich echt zorgen te maken.
En dus zat ik maandag 27 oktober in het ziekenhuis. Had ik
om 13:45 een telefonische afspraak met mijn Duitse specialist en zat ik om
14:15 uur bij mijn internist.
Conclusie van deze gesprekken: Stoppen met de AB, 2 weken
doorgaan met de natuurlijke middelen en dan weer bloedprikken om te zien of
mijn lever nu wel JA zal zeggen.
Ondertussen een afspraak gemaakt met een Lyme arts in
Nederland om alles te bespreken. Hij heeft direct pillen en een recept voor
pillen voor mijn lever opgestuurd om mijn lever te helpen herstellen.
Nog meer ondertussen toch maar naar de HA omdat mijn
neurologische klachten flink aan het toenemen zijn. Ik schommel, heb weinig
kracht in mijn armen en heb een raar hoofd. Ik zakte voor bijna alle testen,
mijn reflexen werken niet allemaal en een verwijzing naar de neuroloog was snel
afgegeven.
Nog meer nog meer ondertussen kreeg ik gisteren mijn
bloeduitslagen uit Duitsland binnen en blijk ik vol met Bacteriƫn, Virussen, Schimmels,
Wormen en Parasieten te zitten. Geen verrassing, wel iets waar ik wat mee moet.
En dus roteren de wieken van de medische molen VOL. Aangedreven
door harde windstoten. Wist je trouwen dat de
hardste windstoot in een storm op 6 november 1921 in Hoek van
Holland was? Een windstorm van maar liefst 162 kilometer per uur.
Hoe ik mij voel onder deze windstoten? Eigenlijk prima.
Dit verandert niets aan hoe ik mij voel. Ik kan minder en minder, maar zelfs
dat maakt niet dat ik mij somber voel. We vechten gewoon door. En ook deze storm
zal weer overwaaien. Daar ben ik van overtuigd.
Mat gelukkig mankeer je niks
BeantwoordenVerwijderen;) Het zit inderdaad allemaal tussen onze oren Norma
VerwijderenXXX
Jeemig.... Ben erg benieuwd hoe het nu met je is. Ik leef en vecht met je mee! Dikke zoen! X.
BeantwoordenVerwijderenIk zal snel weer een blogje schrijven Cindy.
VerwijderenLief van jou <3
XXX