Iets met afscheid nemen
Maar ook iets met blij zijn met de keuzes die wij gemaakt hebben
Als chronisch ziek zijn je leven insluipt. Of nou ja … met een knal je leven overneemt, moet je van steeds meer dingen afscheid nemen.
Werken, sporten, motorrijden, …. En zo gaat dit lijstje nog wel even door.
Als je ziek wordt, besef je je dat je oneindige voorraad lepels opeens makkelijk te tellen zijn. In één had vast te houden zijn.
Dit blogje gaat over de belachelijk mooie reizen die mijn lief en ik gemaakt hebben toen het gelukkig nog kon. Dit blogje gaat over keuzes maken. NU leven in plaats van over 5, 10 of 20 jaar.
Waar je vroeger nadacht over waar sta ik over 5 jaar …. of over 10 jaar, leef ik nu in dit moment.
Dankzij mijn Mama en mijn Papa hebben Bar en ik de mogelijkheid gekregen om te reizen. Om te pakken wat we pakken wilde. Toen ik dat nog kon. En hoe niet slim dit in ogen van anderen kan zijn. Wij zijn blij dat we deze kans gepakt hebben. En niet één, maar meerdere keren. Wij hebben veel van deze schitterende wereld mogen zien.
Natuurlijk hadden we ‘verstandig’ kunnen zijn en de centjes kunnen bewaren voor later. Alleen vraag ik mij af welk ‘later’?
Later als we oud zijn?
Later als in nu?
Nu kan ik de reizen die we gemaakt hebben niet meer maken. Ieder jaar werd het al minder, maar dat losten we op door ons thema: Laat je rijden, varen of vliegen. Onze reizen helemaal op maat te maken en ik lag als een prinses in de Business Class mooi te liggen zijn op weg naar verre oorden.
Dus zijn we ‘dom’ geweest? Of onverantwoord?
Vast, maar de herinneringen en de fotoboeken die deze herinneringen telkens weer tot leven wekken pakt NIEMAND ons meer af!
Leef om te leven.
En vergeet vooral niet van dat leven te genieten.
NU!
Mooi geschreven miek xxx mireille
BeantwoordenVerwijderen