Iets met willen revalideren, ondanks de ME
Maar ook iets met kunnen revalideren, juist met CVS
Part II
Gisteren mocht ik weer op pad om te bekijken of ik mag en of ik wil proberen te revalideren.
Stap 1 vandaag was een psychologisch onderzoek.
Daar komen geen grote problemen in naar voren.
Ja. Ik vind het moeilijk om hulp en hulpmiddelen te accepteren al ben ik daar al een eind in gegroeid (vind ik zelf).
Ja. Je zal mij eerder af moeten remmen dan een schop onder mijn kont moeten geven al vind ik dat ik dat al een stuk beter doe dan voorheen.
Ja. Dat ik een leven had voor juli 2009 en een leven heb na 2009 en dat deze levens niet met elkaar te vergelijken zijn, vind ik moeilijk. Maar, het is zoals het is en toch wil ik knokken voor die ene %.
Maar …. Mijn leven is nog steeds meer dan het leven waard en ik ben misschien nu wel gelukkiger dan toen ik alles nog zonder moeite kon. Alleen op een andere manier.
En natuurlijk wil ik weer kunnen werken, sporten, motorrijden, enz. enz. En natuurlijk wil ik graag leven zonder pijn. En natuurlijk ..... Maar ..... Ik ben ook gelukkig met het leven dat mij gegeven is en ik ben blij dat ik alle dingen die ik niet meer kan, gekund heb.
Stap 2 was een fysiotherapeutisch onderzoek.
Appeltje eitje.
7 Minuten fietsen …. Geen probleem.
Wat balansoefeningen …. Geen probleem.
Lichamelijk onderzoek …. Geen probleem.
Alleen tijdens het gesprekje …. Een probleem.
Een inspanningsintolerantie kan je trainen? GROOT probleem!
Kan je dan ook een glutonintolerantie trainen? “Nee, natuurlijk niet!”
En een inspanningsintolerantie wel?
Ik vraag mij oprecht af of ik nu weer teruggestuurd word naar 'START' of ik nu weer helemaal opnieuw moet beginnen.
Maar goed .... mijn stukken over ME en de fysiotherapeut en een stuk uit Zweden over het niet bewezen belang van CGT en GET overhandigd en hem gevraagd (nou ja: geƫist) dit te lezen.
Volgende week mijn eindgesprek met de revalidatie-arts. Eindgesprek van de intake en dan wordt weer mijn eerste vraag weer: ‘Wat is uw visie op ME en CVS en het verschil daartussen?” meteen gevolgd met: 'Hoe kijkt u aan tegen een inspanningsintolerantie?'.
Wordt dus weer vervolgd!
Nu languit op de bank. Vandaag, morgen of overmorgen zal de PEM mij gezelschap gaan houden, voor nu is Sammie genoeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten