GPK

Iets met confronterend

Maar ook iets met het beestje soms een andere naam geven

Vandaag ‘mocht’ ik mijn GPK (Gehandicapten ParkeerKaart) ophalen. Heftig en fijn tegelijkertijd. 

Heftig want ik krijg hem gewoon. Ik ben volgens de keuringsmeneer gehandicapt genoeg om, zonder brieven van artsen o.i.d., deze kaart te krijgen.

Fijn omdat het mijn wereld weer groter maakt. 

Nu rijd ik vaak niet naar plekken waar ik best naartoe zou willen of kunnen omdat ik dan bang ben dat ik daar dan mijn auto niet kwijt kan. Dit is nu niet meer nodig. Ik weet nu dat ik overal (nou ja, bijna overal) mijn auto kwijt zal kunnen. 

Als ik naar het ziekenhuis moet. En dat moet ik wat vaker dan wat anders ;) Dan hoef ik niet meer een half uur extra uit te trekken om te wachten tot iemand weg gaat. Dit is niet bij alle ziekenhuizen nodig, maar bij sommigen is de afstand te groot. 

Vandaag noemde een medeschuitjegenootje de GPK een Gelukkige Plek Parkeerkaart en daarmee slaat zij toch eigenlijk wel de spijker op zijn kop. Gelukkig kan ik er zeker van zijn dat er een Plek voor mij is om mijn auto te parkeren, dankzij mijn Kaart.

En dus .... Dus omarm ik mijn GPK en ga genieten van de mooie momenten die deze mij gaat opleveren.