maandag 11 juni 2012

Zin die indruk maakt .... op mij dan

Het onweert buiten en ik zit heerlijk een blaadje te lezen en opeens zie ik een zin staan die mij raakt. 
Zieke mensen worden minder uitgenodigd. 
Deze zin raakt mij omdat het mij zo nu en dan ook gebeurt. 


Mensen gaan soms voor je denken en nodigen je niet uit. Omdat ze denken: Ze zal het wel te druk vinden. Of niet kunnen. Of niet willen. Of ...... 
Mensen doen dit niet om gemeen te zijn, dat realiseer ik mij maar al te goed. En toch doet het een beetje pijn. Omdat het een gevoel geeft alsof je toch niet welkom bent. Dat is vast niet zo bedoeld, maar zo voelt het stiekem toch. 


Dus ..... Als je wat leuks gaat doen of organiseert en je zou mij er bij willen hebben, nodig mij dan uit. Blijf me meevragen als je de stad in gaat of iets anders leuks gaat doen. 


Alleen, wordt niet boos of voel je niet afgewezen als ik nee zeg. Bijvoorbeeld omdat het te druk is, ik het niet kan, of omdat ik de dag daarvoor al iets gepland heb. Ik zou graag aan alle leuke dingen in het leven mee willen doen, maar dat kan ik nou eenmaal niet. En wie weet verras ik je en ben ik er wel ;) 


Er stond trouwens ook een zeer goed tip bij het artikel die ik jullie niet wil onthouden omdat deze in mijn geval zo waar is .....
Ga niet zomaar op de bonnefooi langs, maar vraag -via sms, e-mail, en in mijn geval zelfs twitter en whatsapp- of een bezoekje gewaardeerd wordt.
Het haalt een hoop van de spontaniteit van het langsgaan af, maar een spontaan bezoekje van een half uurtje, kan voor mij betekenen dat ik de rest van de dag tot niets meer in staat ben. Het kost een gezond mens geen energie, maar mij wel .... Jammer genoeg! 


Mijn agenda lijkt altijd helemaal vol te staan. En dat staat hij ook. Met leuke afspraken en dagen waarop ik moet herstellen van werk, artsen en zo veel mogelijke leuke dingen die ik in mijn leven kan proppen :D


Moest het even kwijt ;)









6 opmerkingen:

  1. Onverwacht een berichtje krijgen of iemand langs kan komen vind ik nog steeds spontaan! Maar wel verantwoord-spontaan ;)

    Maar o zo waar, en o zo lastig als mensen vóór jou gaan denken. Brengt de nodige spanning met zich mee.. en dat is zo zonde. Communicatie blijft de sleutel denk ik dan!

    Mooi stuk weer mevrouw!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mooi stukje!

    Dat van die "volle agenda" vind ik ook heel herkenbaar. Als ik soms iets probeer af te spreken moet ik vaak steeds zeggen: nee dan kan ik niet, en nee dan ook niet..... Net alsof je het heel druk hebt. Terwijl de meeste nee's betekenen dat je moet "sparen" of juist weer uitrusten.
    Ik heb het ook wel een keer andersom gehad. Ik werd zooo vaak gevraagd bij een gezin te komen eten, dat ik een keer heb gezegd om me even niet te vragen omdat steeds nee zeggen zo'n pijn doet. Natuurlijk wel heel lief van hun, ze laten zo blijken dat ze me graag zien.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mooi geschreven en heel herkenbaar. Zo zie je maar dat omgaan met ME niet alleen voor "ons patiënten" een leerproces is.

    BeantwoordenVerwijderen