Met de borsten bloot ...

Vandaag stond mijn jaarlijkse uitje weer op het programma: een MRI van mijn borsten. Iets waar ik altijd weer erg tegenop zie. Ieder jaar lijk ik het enger te gaan vinden. Klem liggen in een groot apparaat. Vandaag ging ik vol goede moed op weg. Veel mensen leefden met mij mee en steunde mij door lieve berichtjes te posten. 


Infuus in de arm, oordoppen in mijn oren en op mijn buik, met een verhoging met gaten daarin voor mijn borsten en een alarmknop in de andere hand werd ik het apparaat ingeschoven. Na 20 minuten terugherrie en je afvragen of het nou eindelijk klaar is omdat je overal jeuk krijgt omdat je niet mag krabben, was het weer voorbij. 


Had twee lieve verpleegsters waarvan hun mond openvielen toen ik vertelde dat in 2010 (nog geen jaar na het overlijden van mijn moeder aan borstkanker) de uitslag 'Foute boel' was. Er waren toen 2 tumoren gevonden die niet goedaardig zouden kunnen zijn. Een in mijn borst en een (en daar maakte ik mij meer zorgen over) in mijn oksel. Nee .... het was HELEMAAL mis! 


De volgende dag een punctie en .... Foutje bedankt!
En vlak daarna: 'O .... U bent niet blij dat het een foutje was? Wat raar ....'

Vorig jaar kreeg ik de uitslag telefonisch, nu moet ik weer naar de "Foutje Bedankt Chirurg". Lief wil perse mee. Die is zich 2 jaar geleden helemaal de krampen geschrokken en laat mij dit niet meer alleen doen. 


Vooral hij wacht nog steeds op een 'Sorry. We hebben het niet helemaal goed aangepakt en balen daar zelf ook van.'


En dat terwijl we allemaal weten dat waar mensen werken, fouten gemaakt worden.
Alleen snap ik 1 ding echt niet .... Waarom is het zo moeilijk om dan sorry te zeggen als je een fout gemaakt hebt?

23 Juli de uitslag .... Zal wel weer helemaal prima zijn :D