Gedachtenspinsels

Zo nu en dan komen er allerlei gedachten mijn kop in.
Omdat mensen dingen roepen, omdat ik tweets lees van medeschuitjegenoten of gewoon omdat zelfs ik ;) tegen dingen aanloop .... 

Zo is er een meneer die een bepaalde behandeling doet. Een experiment. Daar is hij eerlijk in en dus doen een aantal medeschuitjegenoten mee aan dit experiment. De een knapt echt wonderbaarlijk goed op en kan weer van alles. Heeft weer een kwaliteit van leven. De ander gaat door deze behandeling achteruit en baalt daar terecht van. Er zijn dan mensen die een soort van heksenjacht beginnen en ik vraag mij af waarom. 

Of je leest dat een medeschuitjegenootje iets leuks af moet zeggen omdat er nog iets veel leukers op de planning staat. 

Dat gevoel ken ik maar al te goed. Moeten schipperen met je energie. 'Vroeger' moest ik schipperen met tijd, nu met energie. Telkens moet je een afweging maken .... Als ik dit doe, dan kan dat niet. En zo nu en dan doe je dit niet omdat je dat wilt doen en kan dat ook niet. 

Het is bizar hoe snel dit soort dingen, schipperen met energie, normaal voor je worden. Heel soms, zoals nu, bekruipt me het gevoel dat dat niet eerlijk is. Ook ik wil vol gas door het leven denderen. Meedoen aan alle leuke dingen .... Werken, sporten, avondjes weg, winkelen in winkels in plaats van online, .... 

Nu baal ik van het feit dat mijn leven bestaat uit schipperen met energie. Schipperen met de kwalen en pijn die bij mijn ME horen. Over een uurtje ziet de wereld er weer heel anders uit. En als ik naar buiten kijk heb ik ook niet te klagen. Het zonnetje schijnt ....