Geld maakt niet gelukkig?

Ze zeggen dat geld niet gelukkig maakt. Dat is wel zo, maar als je chronisch ziek bent hebben veel mensen last van 'chronisch te weinig geld hebben'. In Nederland wordt voor iedereen gezorgd. Als je werkeloos bent, krijg je een uitkering. Als je ziek wordt, kan je naar de dokter en als je niet meer kan werken, krijg je een uitkering. Zo dacht ik dat het ging toen ik nog volop werkte en 52% inkomstenbelasting betaalde. En daar was ik trots op. Dat ik zorgde voor de mensen die dit niet meer zelf kunnen. Door ziekte of doordat zij hun baan kwijtraakten. En natuurlijk schold ook ik op de mensen die misbruik maken van dit systeem. En nog steeds.

En toen ... Toen werd ik ziek en stapte ik naar de andere kant van de lijn. Ik kan met moeite nog een beetje werken en werd voor 90% afgekeurd. Gelukkig had ik mijn ziek worden particulier verzekerd. 80% van mijn inkomen is afgedekt als ik 100% afgekeurd zou worden. 

Ik leerde mensen kennen die deze kl*te ziekte ook hebben. Mijn medeschuitjegenoten. En ik ging op zoek naar genezing / verbetering / ...... En toen leerde ik dat het in Nederland eigenlijk helemaal niet zo goed geregeld is. Dat als je een ziekte krijgt die wel erkend is, maar waar de medici weinig mee kunnen / willen je voor het grootste gedeelte van de kosten zelf op kan draaien. 

En dus betaal ik mijn medicijnen voor 90% zelf. Betaal ik behandelingen voor 90% zelf. Betaal ik voor het bezoeken van artsen die wel interesse hebben in ME en daar wat mee willen doen 90% zelf. Betaal ik voor testen die buiten het boekje vallen 100% zelf. En eigenlijk is dat niet eerlijk. Toch?

Nu heb ik het dus goed getroffen. Ik heb mijn inkomen verzekerd en win het wel van de verzekeraar. Veel van mijn medeschuitjegenoten hebben het zo vreselijk veel slechter. Die krijgen met mazzel 42% van het minimum jeugdloon. Worden gedwongen om behandelingen te doen die hen slechter maken. Tot bedlegerig aan toe. Sommigen moeten naar de voedselbank. Dat kan toch nooit de bedoeling geweest zijn? Het systeem was toch zo bedacht dat we voor elkaar zouden kunnen zorgen als mensen dat echt nodig hebben?

Nu is het crisis en dus bezuinigen we door. Waarom investeren we niet in het er uit halen van de rotte appels die dit systeem ziek maken? 

Wat ik wil zeggen is dat geld echt niet gelukkig maakt, maar als je chronisch ziek bent, wel een hele hoop geluk en zelfs een iets betere gezondheid kan brengen. Ik kan medicijnen, artsen en onderzoeken betalen die niet vergoed worden en helpen c.q. veel duidelijkheid geven. Ik kan een scooter kopen omdat ik niet meer kan fietsen. Ik kan een auto rijden omdat het OV mij te veel energie kost. Ik kan nog op vakantie omdat ik het geld heb de reizen zo in te vullen dat ze voor mij ook haalbaar zijn. 

Nog wel .... Ik weet niet wat de toekomst mij brengt, maar heb me voorgenomen NU te genieten van wat ik kan opbrengen. Financieel en binnen de beperkingen van mijn ME. 

Ik heb het hier nu even niet over alle lieve mensen die mij omringen .... Sorry lieve mensen, maar daar gaat dit blogje even niet over ;), maar weet dat ik van jullie hou!