zaterdag 12 januari 2013

Angst

Zo nu en dan bekruipt mij een rotgevoel. Dan vraag ik mij af of ME nou progressief is of niet. Medeschuitjegenoten zeggen van wel.
Zo nu en dan schrik ik toch wel van het feit dat ik voor mijn gevoel steeds minder kan.  
Zo nu en dan lees ik over vreselijke achteruitgang die medeschuitjegenoten ervaren. 
Zo nu en dan hoor ik dat ME patiënten jong overlijden. Om precies te zijn 2 binnen 1 maand.
Zo nu en dan vraag ik mij af of ook ik slechter zal worden. Of ook ik echt 100% bank- of bedlegerig zal worden. Of huisgebonden.
Zo nu en dan heb ik haast om nog zo veel mogelijk dingen te doen. Omdat ik zo nu en dan bang ben dat ik het ooit niet meer zal kunnen. 
Zo nu en dan wil ik invallen in plaats van reserve zitten. Het liefst in de basis starten.
Vandaag is zo een dag dat ik met pijn opsta en bang ben dat dit mijn voorland word. Omdat ik gisteren en eergisteren ook met pijn opstond. 
Zo nu en dan ben ook ik bang. Bang voor de toekomst met ME. Bang voor de effecten die ME op mijn verder leven zal hebben. 

Gelukkig is dit zo nu en dan en sta ik hier niet te vaak bij stil. Morgen is er weer een dag. Morgen zal alles er weer anders uitzien en ik blijf hopen dat er een dag komt dat ze deze ziekte erkennen, er onderzoek naar doe en dat ze DE behandeling vinden. 

Tot die tijd zal ik zo nu en dan bang zijn voor de toekomst. Maar .... Het zal en mag mijn leven niet gaan bepalen. Dat doet ME al. Dus blijven we positief! Maar heel soms .....


6 opmerkingen:

  1. Wauw,lieverd, respect!!! Je verwoordt wat heel veel zo nu en dan angst hebben en bang zijn. Liefs en knuffel!!! Mar

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Knuffel meis .... En dit blogje is bedoeld om alles te verwoorden en te delen.
      Kus

      Verwijderen
  2. Inderdaad, respect!! Daarom loop ik ook wanneer t lukt deze weken..met de weinige energie die ik heb.....te lopen te vechten voor ME door mee te helpen, handtekeningen op te halen voor de petitie ME, zodat/met de hoop dat alle ME-patiënten betere onderzoek, hulp én zorg krijgen. Lukt niet iedere dag, maar pak de dag dat ik voel dat t kan...en dan ben ik ff 'happy' :)) knuffel!!! En...positief blijven!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. RESPECT voor jou schat! Dat je zo vreselijk veel moeite doet voor handtekeningen voor de petitie! En positief blijven we zeker, maar soms .... heel even .... dan komt die angst naar boven.
      Knuffel

      Verwijderen
  3. Lieve Miek, Ik snap je helemaal! De angst kan overweldigend zijn.. vooral de onzekerheid is wat het allemaal zo eng maakt.
    Hou je vast aan de gedachte dat jij nu heel hard met behandelen bezig ben, inleveren om uit te roeien om een basis te maken om vooruit te groeien. En dat is wat ik jou gun! En dat is het plan toch ;-) Hopelijk gaat dat is een sneltreinvaart... =) Liefs!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Die onzekerheid is ook hetgeen wat mij de meeste angst inboezemt. Je leest zo veel achteruitgang en te vaak ... 'Dat kon ik jaren geleden nog wel, maar nu' ....
      Brrrrrrrrr. En ik houd mij zeker vast aan het feit dat ik door deze behandeling te volgen hard terug aan het vechten ben .... 10% er bij .... Dat is mijn doel voor 2013.
      Dikke vette knuffel meis!

      Verwijderen