Epigenar .... Een hele klus

Dit blogje wilde ik eigenlijk na maand 1 gaan schrijven, maar het wordt na week 3. 

Zoals jullie weten ben ik 1 januari 2013 begonnen aan het Epigenar protocol. Ik ben de hele dag bezig met pillen, druppels, poeders maar vooral de tijd. Verspreid over de dag mag (het is nog steeds een eigen keuze) ik pillen en drankjes innemen. GEK word ik er van, maar .... Ik houd mij vast aan die %-en die ik hopelijk op 31 december 2013 gewonnen heb. 

En dus vergeet ik natuurlijk zo nu en dan een handje pillen, drankjes en druppels en sla mijzelf dan voor mijn hoofd. Maar goed. voor 95% gaat het innemen zoals het hoort. 

De bijwerkingen vallen me mee. Ik ben een flinks stuk minder belastbaar en je vindt mij dan ook hoofdzakelijk op de bank. Onder mijn SnuggelDeken, iPad in de hand en de TV zachtjes aan. Saabine wordt eigenlijk alleen nog maar aangezwengeld voor ziekenhuis en artsenbezoeken. Ik merk dat iedere inspanning een dubbele straf geeft en probeer hier doorheen te laveren. 

ME, Lyme, Bartonella en de 4 co infecties die mijn lijf bevolken laten duidelijk merken dat ze er zijn en eigenlijk niet van plan zijn om mijn heerlijke warme lijf te verlaten. Maar .... Dat zullen we nog wel eens zien. 

Het vreemde is dat ik mij echt geen tekenbeet kan herinneren .... Dus speculeer ik over hoe ik in hemelsnaam aan deze infecties gekomen ben. Een bekende Lyme-arts denkt dat door het krijgen van ME mijn afweersysteem helemaal plat lag (en ligt) en alle infecties zo mijn land (lijf) binnen hebben kunnen wandelen omdat mijn soldaatjes (immuunsysteem) mij niet konden beschermen tegen indringers van buiten. 

Dus dat neem ik dan maar aan. Het klinkt voor mij ook logisch en ik snap dit. Vandaag mag ik weer naar een ziekenhuis. Een nieuw ziekenhuis voor mij. Zo blijf je bezig met je ziekte, maar je blijft zoeken naar een behandeling. Naar genezing. Naar een leven wat bestaat uit werk, sport en leuke dingen doen. Zonder dat je vreselijke straf krijgt. Eigenlijk naar mijn leven zoals dat 3 1/2 jaar geleden was. Dat leven was ook niet perfect, maar ik kon tenminste van alles doen. Ik had zo veel lepels dat het niet uitmaakte wat ik deed. Nu moet ik zuinig zijn en door meneer Epigenar zijn er nog maar weinig lepels te besteden.

Dus lieve mensen .... Als jullie mij minder vaak zien en spreken is het niet omdat ik jullie minder lief vind, maar omdat ik minder lepels heb die ik kan besteden. 

KUS