Deze week maar 2,5 uurtjes GeRevaliDingest verdeeld over 2 dagen. Een prima verdeling want mijn werk is weer begonnen en ik heb het lekker druk met mijn team voor Lopen voor Lyme. Genoeg te doen dus :)
Dag 1 …. Na veel bladiebladiebla over monniken en boeddhisten zat de dag er op. Je merkt dat ik dit soort modules niet zo ….. Hoe zeg ik dat netjes ….. Niet zo inspirerend vind. Ja, als ik als een monnik in Luang Prabang, Laos zou leven, dan snap ik de denkwijzen helemaal. Natuurlijk haal ook ik er dingen uit, maar het zet mij niet wezenlijk aan het denken.
Dag 2 was andere koek. Neuroplasticiteit. Als je pijn hebt je focussen op iets ander wordt bij mij omgedraaid en veranderd in focussen op wat ik lichamelijk voel (waar ik pijn heb). Twee minuten op een vlaggetje focussen, dus iets buiten mijzelf, ging prima. Twee minuten op mijn rechter onderarm en had focussen ging voor geen millimeter.
Dus ….. Waar ze anderen aansporen om te gaan kleuren of tekenen of iets anders te zoeken om ze af te leiden van de pijn. Willen ze dat ik mij ga focussen op mijn lijf.
Willen ze inderdaad. Ik weet nog steeds niet of ik dat wel wil :D
Waarom zou je aandacht besteden aan een lijf dat je constant teleurstelt. Dat doe je toch niet?
Zo denk ik vaak dat ik een ok dag heb, tot ik bijvoorbeeld op moet staan van de bank om boodschapjes te gaan doen ….. Dan voel ik opeens (voor mij opeens) dat ik echt last heb van mijn rug en dus eigenlijk niet voor- of achteruit kan.
En waar iedereen dan roept dat ik moet gaan voelen. Echt voelen en dat het daar dan beter van wordt, merk ik dat ik daar weerstand tegen heb. Simpelweg omdat ik dit mijn hele leven al doe. En het mij gebracht heeft waar ik nu ben. En ja ….. Mijn ziek zijn is RUK, KLOTE en meer van dat soort uitspraken, maar ….. Het heeft mij ook gevormd tot wie ik nu ben.
Maar goed …. Ik heb nog 11 weken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten