Week 15 van de 16 weken betekent dat ik BIJNA klaar ben ….. bijijijijnaaaaaa!
Dinsdag mocht ik aantreden voor dag één van de drie dagen RevaliDinges deze week. Ik begon met Fysiotherapeutische Technieken. Een module waarbij je één op één aan de slag gaat met een fysiotherapeut. Met de fysio’s in mijn behandelteam zijn we dan bezig met mijn hartslag. Als je met een hartslag van 115 start met verzuren en met een hartslag van rond de 100 in rust staat, is bewegen en je hartslag onder de 115 houden een uitdaging. Dus doen we oefeningen waarbij het de bedoeling is dat ik ga voelen hoe hoog mijn hartslag is. En weer omlaag probeer te krijgen als deze te hoog is.
Dat had ik de fysio die ik dinsdag had uitgelegd waarna hij mij op de fiets knalde. We gaan 20 minuten fietsen. We? Als in ik?
Met mijn blonde haren dacht ik dat hij hier een bedoeling mee had. Dat hij, samen met mij ging kijken wat mijn hartslag zou doen en aan de hand daarvan oefeningen zou gaan doen. MIS. Na 12 minuten trappen draaide in de pedalen zo langzaam rond dat de fits afsloeg. Verzuurd stap ik van de fiets af en meneer komt mij vragen waarom ik gestopt ben.
“Nou, omdat het klaar is? Omdat ik mij opgeblazen heb? Omdat ik zo veel moeite moet doen om de trappers rond te draaien dat de fiets er mee kapt? Meer redenen nodig?”
Op zijn vraag wat ik nu qua sporten wilde gaan doen was mijn antwoord: “ALLES. Ik wil niets liever, maar mijn lijf schreeuwt STOP.”
En dus werd de sessie afgebroken en liep meneer weg. WOEST was ik. Ik wil mij met alle liefde opblazen, maar dan wel met een reden.
Woensdag weer op mijn bal gezeten en donderdag mocht ik om 8:30 aantreden voor een bladiebladiebla sessie met 'meneer 20 minuten fietsen'.
En tijdens dat gesprek werd het mij duidelijk hoe hij tegen ME aankijkt en vielen alle puzzelstukjes op zijn plek. Op zijn vraag welke sporten ik na dit traject ga doen heb ik hem duidelijk gemaakt dat ik tijdens dit traject tot de conclusie gekomen ben dat bewegen / sporten er voor mij niet meer in zit en dat ik mij daar bij neer zal moeten leggen.
En toen? Toen kreeg ik een heel verhaal over dat pijn en vermoeidheid tussen je oren zit. Dat ik het wel voel allemaal, maar dat ik dat soort van zelf in stand houdt.
Tuurlijk! Niet meer kunnen werken, skiën, duiken, motorrijden, concerten bezoeken, winkelen, sporten, feestjes afgaan, enz. enz. is iets wat ik heel graag doe. Ik vind het heerlijk om de hele dag op de bank te liggen. Dag in …. Dag uit. En de pijn? GENIETEN!
Mijn leven begon de dag dat ik ME kreeg en de Lyme en 6 co infecties zijn de kers op de taart. Dat ik nooit eerder besloten heb om ziek te worden is DE fout van mijn leven.
PANNENKOEK!
Volgende week week 16 en dan ben ik KLAAR!
En dan begint het herstellen van mijn RevaliDinges!
En dan? Dan heb ik weer iets meer energietjes over om weer leuke dingen te doen!
YES!
Natuurlijk heb ik ook dingen geleerd tijdens dit traject. Daarover volgende week meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten