zondag 18 maart 2012

HuisjeInHetBos

Binnenkort verhuizen wij naar ons #HuisjeInHetBos. Een paradijsje waar wij gewoon mogen gaan wonen. Dat geloof je toch niet! 
Dit huisje is met veel mazzel op ons pad gekomen en we hebben niet lang getwijfeld. Nou ja. Mijn lief niet, ik wat langer. Het ligt wel erg afgelegen, maar ik ben toch binnen 10 minuten in het centrum. Op de scooter ;) 

En dan heb je zo'n paleisje waar toch wel wat aan moet gebeuren dan dan loop je tegen het onvermijdelijke schuldgevoel aan. Onterecht, want je weet dat je niet meer kan dan je doet, maar het blijft frustrerend dat ik niet in staat ben om er veel aandacht aan te besteden. 

Dus staat mijn lief avond aan avond en ieder weekend te klussen in ons HuisjeInHetBos. En doe ik braaf de boodschapjes en zorg dat er een lekker maaltje klaarstaat als hij thuiskomt. 

Hulp vragen is nooit mijn sterkte punt geweest, maar we zullen het nodig hebben. 
Hulp vragen wordt een stuk moeilijker als je weet dat het het niet terug kan doen. 
Hulp vragen sucks!

En dus voel ik me schuldig als er mensen staan te klussen in ins HuisjeInHetBos en ik thuis zit. De was te draaien, maar niet sta te klussen. 

En over een paar weken mag ik de Mount Everest die verhuizen heet beklimmen! 
Ik denk dat ik toch maar om hulp ga vragen ...... 

4 opmerkingen:

  1. Zo moeilijk hulp vragen ik kan t ook niet....Maar wat een mooi huisje krijg je

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja ... blijft moeilijk voor me. En inderdaad wordt het te mooi! Snel langskomen jij :)

      Verwijderen
  2. Love you, kom je graag helpen! Thats where friends are for! X

    BeantwoordenVerwijderen