Ben jammer genoeg weer eens tegen een grens aangelopen. Nou ja ... gelopen.
Gisteren toernooi in Etten-Leur. Ik caoch dit jaar het 2e en vind dat echt leuk om te doen. Dus .... Om 8.00 uur opgestaan en om 8.45 uur de auto in. Op naar Etten-Leur. Na 2 wedstrijden coachen, begon het .... Keelpijn en waanzinnige pijn in mijn gewrichten. Zakte spontaan door mijn knieën heen. De klassieke PEM verschijnselen .....
Gisteren direct vanuit de auto de jacuzzi ingesprongen (was een beetje vaak natgeregend). Daarna douchen en verder was ik tot niets meer in staat. Zelfs opstaan van de bank was me te veel. Op tijd naar bed en dan denk je ... "Ik ben uitgeput, dus zal wel lang slapen." En om 8:50 uur zit je weer beneden. Na wat navraag bij mijn medeschuitjegenoten blijkt dit normaal te zijn.
Wel een geruststelling dat ik 'normaal' ben ;)
Telkens verbaas ik mij over de grilligheid van mijn ME. Er is echt vaak geen pijl op te trekken, maar een toernooi willen coachen blijkt dus veel te veel te zijn. STRAF!
Vanmorgen weer bloed laten prikken voor Duitsland en dit is per koerier onderweg. Weer hebben ze in het ziekenhuis gratis geprikt. Zo tof!
Vanmiddag brengen ze de Carnitine in drankvorm. Laten we hopen dat mijn darmend dit beter verdragen en dat ik snel het effect weer voel van dit (voor mij) wondermiddel.
Ten slotte steek ik in gedachten 1.000.000 kaarsjes op voor M en B. Ze weten waarom!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten