Vandaag viel de krant met veel plaatjes (handig met een brainfog) in de bus. 
Met een special over Chronisch ziek zijn. 


Ik voel me dus aangesproken. De kreet op de cover beloofd veel goeds: 
De beste zorg begint met aandacht.


Daar kan ik wel inkomen. Nou heb ik niets te klagen m.b.t. de aandacht die ik krijg. Iedereen is altijd erg met mij begaan. 


Artsen nemen mij en mijn klachten serieus. Vaak serieuzer dan ik ze zelf neem, dus niets te klagen. 


Mijn interesse is gewekt. Tot ik de special opensla en de kop op de 2e pagina zie:
Chronische ziekten drukken zwaar op de samenleving. 


Dat betekent dat ik, omdat ik chronisch ziek ben zwaar op de samenleving druk. Dit soort koppen maken mij verdrietig en opstandig. Natuurlijk kost ik de samenleving veel geld. En kan ik op het moment weinig voor de samenleving terugdoen. Technisch hebben ze dus gelijk. Toch word ik hier erg opstandig van! Het raakt me echt. Ik zou zo graag niet zwaar op de samenleving willen drukken, want dat doen foute mensen al genoeg. 


Ik heb de special niet gelezen en weggedaan. Heb dus eerlijk gezegd geen idee of het artikel er een positieve draai aan geeft. De kop was voor mij genoeg.